“Jeetje, we hebben nog steeds stroom mee, er lijkt wel geen einde aan te komen! Misschien halen we de Jurong Creek zelfs nog wel”, zegt Joost. Een half uur later draait de stroming dan toch, na negen uur de vloedstroom mee te hebben gehad. Het begint al donker te worden en we kiezen ervoor om… Lees verder Met de vloedstroom mee
Auteur: Marrit
Toubab in Gambia
Een haven voor pleziervaart heeft Gambia niet. Dus we liggen geankerd bij de Half Die pier. De naam heeft de plek te danken aan een vroegere cholera epidemie. Om ons heen wrakken, voor ons een levendige pier met vissers én… twee andere zeilboten. “Oeh, die Fransen zijn zich klaar aan het maken om naar de… Lees verder Toubab in Gambia
Daar gaan we weer!
“Ik kan niet wachten tot we weer op de boot zijn”, zegt Joost. We liggen op ons logeerbed in Den Haag. “Hmm…”, hum ik terug. Mijn gedachten zijn bij de dag die net voorbij is. Het was een volle laatste dag op kantoor. Na de werkdag spraken we af om, met wie wilde, te eten… Lees verder Daar gaan we weer!
Eilandhoppen
“Hmm… het wordt of in twee dagtochten, of in één keer”, mompelt Joost met zijn telefoon in zijn hand. Hij kijkt naar de weersverwachting voor de komende dagen. “Wat lijkt het meest gunstig?”, vraag ik. “Tja, het is allebei niet ideaal, we moeten hoe dan ook opkruisen, maar ik denk toch in twee dagen”, zegt… Lees verder Eilandhoppen
Vrij!
“Heb je de Spanjaard gezien?”, vraag ik op gedempte toon terwijl ik mijn hoofd door het kajuitluik naar binnen steek. Joost kijk op: “Huh, wat?” “De buurman”, sis ik met een grijns, “hij ligt poedeltje naakt languit op zijn kuipbank. Volgens mij ligt hij voetbal te kijken.” Ik heb dat nog niet gezegd, of vanaf… Lees verder Vrij!
Oude liefde roest… wel
“Goed voor de ventilatie!” en “Liever een gat in de boot dan een boot in je gat” en “Zolang het boven de waterlijn is, zink je niet!” Prachtige adviezen en oneliners die we naar ons toe geslingerd krijgen. Zelf grappen we er ook op los. En waarom ook niet, want van een beetje roest schrikken… Lees verder Oude liefde roest… wel
We zijn over!
Op zaterdag 4 december is het zover: onze tweede sprong in het diepe van de Atlantische Oceaan. We maakten er een filmpje van in plaats van een verslag. “Land in zicht!” Joost springt op van de kuipbank en tuurt tegen de zon in. Het is dan begin middag op woensdag 8 december. Uiteindelijk komen we… Lees verder We zijn over!
Tot Sines
“Hmm… misschien moeten we morgen toch maar verplaatsen”, zegt Joost met z’n telefoon in z’n hand. Hij laat zich met zijn jas nog aan tussen al onze spullen op de bank ploffen. We zijn net terug aan boord van een nachtje weggeweest. Toch bijzonder hoeveel spullen je meeneemt voor één nacht aan wal slapen. We… Lees verder Tot Sines
Langs de Portugese kust
“Er is er één jarig, hoera, hoera!”, klinkt het vanuit de keuken. Met een grijns draai ik me op m’n buik. Ik kijk vanuit bed de salon in en zie twee lachende gezichten. “Dat kun je wel zien dat ben jij….!”, zingen Joost en Lotte door. Ik laat me uit bed glijden en kruip in… Lees verder Langs de Portugese kust
Contact
“Ik ga even die foto’s bij de Zeester brengen”, fluistert Joost. “Ja, doe maar”, gebaar ik. Ik ben aan de telefoon. Als ik na een uur ophang, is Joost nog steeds bij de buren die even verderop voor anker liggen. Tja, maar naar bed dan. Dat is lang geleden: niet tegelijk in bed kruipen. Best… Lees verder Contact