Nadat we Lowik met natte ogen hebben uitgezwaaid op het vliegveld van Ushuaia, maken we ons klaar voor vertrek naar Chili. We rijden meerdere keren met jerrycans diesel heen en weer, vullen de gasflessen en doen vooral heel veel boodschappen. We zorgen dat we voor minimaal vier weken aan eten en drinken aan boord hebben voor maar liefst drie personen. In Chili stapt namelijk Lotte, Joost zijn zusje, aan boord om een stuk met ons mee te varen. Lees maar mee!
Flessenpost
Awa naar het einde van de wereld
Na drie dagen en nachten varen is het zover: rond de middag naderen we Cabo Virgenes, de hoge kliffen die ons moeten beschermen tegen de storm. Onder begeleiding van een eenzame dolfijn varen we op het strand af. Hoe dichter onder de kliffen, hoe groter de kans dat we beschut liggen. Het water is nu nog redelijk vlak. Toch horen we al duidelijk de branding. Spannend!
Een jongensdroom
Nu Marrit tijdelijk uitgeschakeld is (ze mag de eerste vier weken na de klap niet ver van een ziekenhuis zijn), zoeken we naar de beste oplossing voor de Awa en onszelf. Gelukkig zegt Lowik, vader van Joost, onze walkapitein en de beste meteo-ondersteuner die we ons maar kunnen wensen, toe om over te komen. Hoe hij dit beleefde, vertelt hij zelf.
In één klap alles anders
Van San Blas varen we verder zuid langs de oostkust van Argentinië. In Bahia Janssen zijn we officieel in Patagonië. Tussen de pinguïns wachten we op een gunstige wind om verder te varen naar Puerto Santa Elena. Een grote, mooie baai waar we ook kunnen wingfoilen. Als we richting Caleta Hornos zeilen hebben we een ongeluk en komen we uit in Camarones.
Onweer in de roaring fourties
Vanaf Mar del Plata zeilen we naar Bahia San Blas. We zeilen de roaring fourties binnen en worden getrakteerd op onweersbuien en een rolwolk. De aanloop naar San Blas is spannend. In San Blas krijgen we weer onweer over ons heen en schuilen voor een storm uit het zuiden.
Opnieuw vertrekken
Vijf maanden ligt de Awa in Buenos Aires. We verwijderen het teakdek en doen al het “standaard” boot onderhoud. Daarnaast bereiden we Awa extra goed voor op een trip door Patagonië. Gelukkig is er tussendoor ook tijd om te wingfoilen, barbecueën en tango te zien. Door al dit werk voelt het alsof we opnieuw “vertrekken”.
Een marathon
Nadat het teakdek verwijderd en gestraald is, begint de marathon voor ons pas echt: grondverf aanbrengen, plamuren, schuren, schilderen, antislipverf aanbrengen en vervolgens al het dekbeslag terugplaatsen. Gelukkig komt Alma op bezoek. Een mooie gelegenheid om, voordat we hieraan beginnen, eindelijk eens uitgebreid de toerist uit te hangen. En, ze offert meer dan de helft… Lees verder Een marathon
Mooie praatjes vullen gaatjes
Come on board, guys! Terwijl we de slaap nog half uit onze ogen wrijven, stappen we aan boord bij onze nieuwe Argentijnse vrienden. Terwijl Joost zijn wetsuit binnen legt, stop ik de meegebrachte ingrediënten voor een appeltaart weg. We vertrekken in alle vroegte voor een dagtochtje. Dat is lang geleden! We leggen de boot voor… Lees verder Mooie praatjes vullen gaatjes
Een moeilijk besluit
“Jongens, niet afsnijden, maar neem de langere route door de Delta. Je kent de steeds verplaatsende ondieptes niet en de betonning ligt nooit op de juiste plaats voor Buenos Aires.” Dit stuurt een bevriende zeiler die een aantal jaar geleden met zijn eigen boot naar Buenos Aires voer. We krijgen er een kaartje bij met… Lees verder Een moeilijk besluit
Nieuwe energie om verder te varen
“We gaan er gewoon voor, ik ga haar nu een berichtje sturen,” zeg ik tegen Marrit. Al dagen speur ik het internet af op zoek naar nieuwe accu’s én probeer ik uit te zoeken waarom de oude het nu al hebben begeven. Kunnen we aan dezelfde soort gel-accu’s komen? Of moeten we toch maar eens… Lees verder Nieuwe energie om verder te varen