Vale, vamos!

Geschreven door ons tijdelijke bemanningslid Lotte, deel I.

Afgelopen juni tijdens een afscheidstochtje over het Markermeer zeiden we het al tegen elkaar: ‘Oktober hè?!’, ‘Ja, oktober!’ Hiermee doelen we op mijn eerst volgende vakantie, waarbij we afspreken elkaar dan weer te zien. Een goed vooruitzicht.

Op 11 oktober is het zover en vlieg ik naar Santiago de Compostela. We ontmoeten elkaar in de stad. Joost en Marrit zijn heel eenvoudig te vinden: twee lange, egaal gebruinde, zomerblonde koppies steken mijlenver boven de andere Spanjaarden uit. Enthousiast zwaaien we naar elkaar. Wat een fijn weerzien! Na een dagje pelgrims spotten rondom de imposante kathedraal van Santiago en stad-slenteren pakken we de trein naar Vigo, waar Awa in de haven ligt. Diezelfde avond nog zeilen we in de avondzon onder het genot van een biertje naar tegenover liggende baai. De vakantie is begonnen!

De eerste week verloopt windstil, desondanks vermaken we ons goed. We bezoeken het natuurgebied Illas Cíes. Dit zijn twee eilanden voor de Ria de Vigo waarbij op het ene eiland menselijke bezoekers mogen komen en op het andere eiland alleen vogels welkom zijn. Ook zeilboten mogen niet zondermeer ankeren. Vooraf dien je twee vergunningen aan te vragen:
1. Een navigatievergunning om in het gebied te mogen varen. Hiervoor vul je een formulier in dat je vervolgens per e-mail opstuurt. Dit kan al maanden van tevoren. De vergunning is geldig voor een heel kalenderjaar;
2. Een ankervergunning om bij het eiland te mogen ankeren. Dit doe je kort van tevoren via een online portal en was in ons geval dezelfde dag nog geregeld. Een extra nacht ankeren was ook zo aangevraagd en geen probleem.

We wandelen het eiland over, op zoek naar de verschillende vuurtorens die op het eiland staan. Na steeds steile klimmetjes worden we beloond met prachtig uitzicht over omliggend land en de Atlantische oceaan.

Wanneer er zuidenwind voorspeld is, verplaatsen we naar de baai van Baiona. Hier gaan we voor anker naast de jachtclub, met uitzicht op de stad. Tot vreugde van Joost hebben we ook uitzicht op een  heus kasteel, wat volgens Marrit toch echt een fort is.

Op weg naar deze ankerplaats komt de guardia civil, een soort marechaussee, op hoge snelheid op ons afvaren. Pas vlakbij minderen ze vaart. Op het dek staan 6 mannen in uniform driftig te zwaaien en we begrijpen enkele woorden van wat zij zeggen: ‘port’regatta’ en ‘Rapido!’. We varen op maximale snelheid, wat volgens de guardia nog steeds erg traag is, richting de haven. Even later zien we waarom we van het water gestuurd worden, het weekend staat in het teken van motorbootraces in de baai. Loeihard varen spitse boten, met 2 bemanningsleden een uitgezet circuit in de baai. Tussen de races door worden we ook nog getrakteerd op een show van de reddingmaatschappij. Inclusief reddingsactie per helikopter. We liggen eerste rang en voelen dan ook goed de windvlaag die de helikopter maakt als hij vlak boven ons mast wegvliegt. We zijn weer een ervaring rijker.

Met Joost fiets ik met de vouwfiets een heuse vuelta d ‘España rondom Baiona. Toegegeven: sommige delen hebben we moeten lopen, maar de klimmetjes waren wel de moeite waard.

Na ongeveer één week worden we onrustig. We willen wind! Gelukkig is er eindelijk een krachtige noorderwind voorspeld, dus wij staan te popelen om te vertrekken. Ongeduldig als we zijn vertrekken we terwijl de wind nog uit het zuiden komt, met de belofte van Windy (de app voor windverwachtingen) dat de wind zal draaien richting noordwest. Na 1,5 uur stuiteren met wind tegen op een onrustige zee geven we het op. De wind is niet gedraaid. We besluiten terug te varen en met een lekker windje in de rug racen we weer naar Baiona.

De volgende dag vertrekken met goede moed opnieuw. De voorspelde noorderwind laat nog even op zich wachten, waardoor we ons op de motor een weg banen door een zee met golven uit verschillende richtingen. Algauw gebeurt waar ik al bang voor was: ik word zeeziek. Marrit adviseert mij binnen plat op bed te gaan liggen. Van het idee alleen word ik nog misselijker, maar toch neem ik haar advies aan. En verrek! Het werkt uitstekend. Bovendien is de noorderwind aangewakkerd én krijgen we een langdurige dolfijnenshow, dit tochtje werd alleen maar beter.

Rond 23.00u uur in de avond komen we aan in Leixos en kan de Portugese vlag omhoog. We gaan hier voor anker in de commerciële haven waar de vrachtschepen heel dichtbij ons worden ingeparkeerd. Best imposant!

10 reacties

  1. Weer een leuk verhaal. Het klinkt als een heerlijk vakantie. En wat een hoogtes, je zou er hoogtevrees van krijgen. Leuk die dolfijnen rondom de boot.

  2. Leuk om te lezen, twee jaar geleden lagen we in Duinkerke voor jullie. Gele boot en zijn gelijk over gestoken naar Ramsgate.
    Wij hebben vroeger ook een Piaf gehad.

    1. Ha, wat leuk! Waren jullie toen westelijk van de Goodwin Sands overgestoken en wij oostelijk? Daar staat me nog iets van bij ja! Kleine wereld. En de Piaf was een fantastisch bootje, helaas is die van Joost inmiddels niet meer…

      1. Ja, dat klopt. Wij hebben toen nog een tijd stroom tegen gehad, jullie keuze was beter.
        Ik geniet van jullie reis verslag en filmpjes.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *