Een laatste mañana

“Poahhhh, wat een mooi uitzicht!” Rechts omhoog zien we, zevenentwintighonderd meter hoger, de piek van de vulkaan de Teide afsteken tegen een helderblauwe lucht. Links zien we, duizend meter lager, de zee liggen. Enkele witte zeiltjes vinden hun weg naar het groene eiland verderop, La Gomera. Verder richting de horizon zien we zelfs de contouren van El Hiero. “Nog een paar dagen, en dan zeilen we zelf ook die kant op!” zeg ik. We zijn zojuist door de poort gelopen van de Finca van onze lasser, Rick. Een voormalig boerderijtje die hij en zijn vriendin Julie enkele jaren eerder eigenhandig volledig hebben opgeknapt. We zijn uitgenodigd om een nachtje te logeren “in the clouds”. Maar er is geen wolkje te bekennen. Samen met Ineke, de heldin uit ons vorige verhaal, hebben we de brakke huurauto honderd haarspeldbochten omhoog weten te rijden. Ineke is kind aan huis bij Rick en Julie en heeft een eigen tuinhuisje. Wij slapen in de kamer die normaal verhuurd wordt via Airbnb. Het lokale restaurantje in het dorpje verderop blijkt onverwachts dicht. Maar Julie weet, met de weinige ingrediënten die ze in huis heeft, een heerlijke chili con carne te bereiden die we bij het kampvuur opeten. Ondertussen luisteren we naar de avonturen die Rick en Ineke, ieder met hun eigen zeilboot, hebben meegemaakt. Bijna ononderbroken hebben we zeven weken lang aan onze boot gewerkt. Maar een gitaar, wat biertjes en de indrukwekkende sterrenhemel, luiden een nieuw hoofdstuk in van ons eigen zeilavontuur.

“You’re the new welder of the boat!” roept Rick uit. De volgende ochtend sta ik alweer vroeg met hem in zijn werkplaats. Wetende dat er geen Magic Rick meer is voorbij de horizon, leert hij mij de fijne kneepjes van het vak. Het oefenobject is een RVS stang die we voor het fornuis langs kunnen monteren. Dit maakt het koken aan boord, bij flinke golfslag, een stuk veiliger. Het voelt goed om het idee te hebben in de toekomst zelf de boot te kunnen repareren. En met deze nieuwe vaardigheid, krijg ik ook nieuwe ideeën om verbeteringen aan de boot te knutselen. Maar eerst gaan we weer eens stuk zeilen…

De huurauto gebruiken we om de boot te bevoorraden. We besluiten voor drie maanden eten in te kopen. Dat zijn vijf boodschappenkarren vol, die we bij verschillende supermarkten halen. We rijden ook langs de bouwmarkt voor wat nieuwe isolatie, langs de viswinkel, de Chinese bazar voor de laatste handige spulletjes, de Nederlandse snackbar voor een laatste frikandel speciaal en het tankstation om de jerrycans af te toppen met benzine en diesel.

Dan kan eindelijk de boeg weer richting het zuiden. In afwachting van een stabielere passaatwind varen we eerst naar La Gomera. Het is een heerlijke zeiltocht waarin we in alle omstandigheden mogen laten zien dat we het nog kunnen. Windstilte in het begin, opkruisen met lichte wind rondom de zuidpunt van Tenerife en met de toenemende wind kunnen we een steeds ruimere koers varen richting La Gomera. We vangen een vis en zien een schildpad. Achter La Gomera valt de wind volledig weg, waardoor we even de tijd krijgen om naast de boot te zwemmen in diepblauw water. Dan, als we de luwte van het eiland weer uit varen, krijgen we nog even vijfentwintig knopen wind op de kop. Aan het eind van de middag laten we het anker vallen onder de hoge kliffen bij Valle Gran Rey. We zien het op de bodem liggen in twaalf meter diep water. Een hamerhaai heet ons welkom. De rotsen lichten fel oranje op door de ondergaande zon. We zijn weer op reis!

Onze volgende etappe gaat, idealiter, van La Gomera naar Gambia. Hierbij maken we gebruik van de noordoostpassaat die het grootste gedeelte van het jaar tussen de Canarische en de Kaapverdische eilanden waait en af en toe doorzet tot aan Gambia. Helaas was deze de afgelopen dagen niet erg constant en zagen we in de verwachting telkens periodes van windstilte. Omdat we het liefst het hele stuk zeilen, gunnen we onszelf daarom nog een paar extra “mañana’s” op La Gomera. En dat is geen straf! We snorkelen, maken mooie wandelingen, houden een grote schoonmaak, lezen ons in op de rest van de reis en ik ga nog een aantal keer surfen.

Dan vandaag, 15 november, is het eindelijk zover. We lichten het anker en verwachten over ongeveer tien dagen in Gambia aan te komen! Onderweg kun je ons bereiken via de satelliet door op https://www.predictwind.com/iridium-free-sms/ een gratis sms te sturen naar het nummer +881 6 234 02516. Stuur een berichtje, dat vinden we leuk! Op deze site zullen we de komende dagen ook af en toe ons logboek delen. Ahoy!